Elastic guided waves are carriers of information of the (change in) condition of plate-like structures like wind-turbine blades, airplane wings and road surfaces on bridges. To measure these guided waves we do not have to use piezos. Other sensors offer interesting benefits like contactless sensing, embedding, or measuring without electricity. However, quantitively comparing them is not trivial: the sensors all have different geometries, operating principles and are sensitive to different mode shapes of guided waves. We designed and performed an experiment to quantitatively compare the performance of five state of the art sensors (piezo, in-fiber interferometer, FBG, free-space interferometer, and ring resonator sensors) to measure So and Ao guided elastic waves. The measurements were performed on guided waves in an 8 mm steel plate, in the 60-150 kHz range. The dimensions of the plate and the positioning of the sources and sensors was chosen such that the So and Ao waves arrived in separate time windows. The in-fiber interferometer was the sensor that came closest to the piezo, that was used as reference sensor (-11 dB difference in SNR), the other optical based sensors have SNR values below -30 dB compared to the piezo. The measurements and simulations show that it is important to have two quantitative SNR measures for the performance to measure guided waves: one for the So and one for the Ao wave. For one sensor we found a difference of 22 dB between these two SNR measures.

@en

In de shift-factor van 4 die wordt gebruikt in de Ontwerp Specificaties van Rijkswaterstaat zit onder andere het effect van de zelf-healing capaciteit van asfalt ten gevolge van rustperioden in de belasting die in de praktijk wel en in laboratorium proeven voor vermoeiing niet aanwezig zijn. De grootte van deze factor is bepaald aan de hand van praktijkervaringen met asfalt met straight-run bitumen van een beperkte range aan penetraties, meestal 40/60 en 70/100. Tegenwoordig wordt een grote variatie aan chemisch en polymeer gemodificeerde en harde bindmiddelen gebruikt. Dit roept vragen op met betrekking tot de voor deze mengsels te hanteren shift-factor. In de ontwerp specificaties wordt op het moment een interpolatie tabel gehanteerd, waarbij de shift-factor afhankelijk is van het bitumen percentage en de bitumenhardheid. Dit zijn de parameters die van oudsher van invloed worden geacht op de healingscapaciteit. In dit onderzoek, dat is uitgevoerd door InfraQuest in samenwerking met BAMwegen en begeleid door VBW-asfalt, wordt gekeken of de in Nederland gebruikelijke vermoeiingsproef door het toepassen van rustperioden ook gebruikt kan worden om de healingscapaciteit van een mengsel vast te stellen. De combinatie met vermoeiing is van belang omdat zowel vermoeiingsweerstand als healing een rol spelen in het wegontwerp en beide parameters daarom bij voorkeur onder vergelijkbare omstandigheden bepaald kunnen worden. Om dit te bepalen wordt gekeken naar twee mengsels die alleen in de penetratie van hun bitumen (10/20 en 70/100) verschillen. In eerste instantie wordt gebruik gemaakt van modellen om het gedrag te beschrijven, maar dit blijkt niet goed reproduceerbaar te zijn. Een directe benadering op grond van de meetdata lijkt beter te werken, maar de verschillen tussen beide mengsels zijn veel kleiner dan verwacht. Op het moment lopen proeven om te bepalen of dit een proefeffect of een materiaal-effect is.@en