In de shift-factor van 4 die wordt gebruikt in de Ontwerp Specificaties van Rijkswaterstaat zit onder andere het effect van de zelf-healing capaciteit van asfalt ten gevolge van rustperioden in de belasting die in de praktijk wel en in laboratorium proeven voor vermoeiing niet aanwezig zijn. De grootte van deze factor is bepaald aan de hand van praktijkervaringen met asfalt met straight-run bitumen van een beperkte range aan penetraties, meestal 40/60 en 70/100. Tegenwoordig wordt een grote variatie aan chemisch en polymeer gemodificeerde en harde bindmiddelen gebruikt. Dit roept vragen op met betrekking tot de voor deze mengsels te hanteren shift-factor. In de ontwerp specificaties wordt op het moment een interpolatie tabel gehanteerd, waarbij de shift-factor afhankelijk is van het bitumen percentage en de bitumenhardheid. Dit zijn de parameters die van oudsher van invloed worden geacht op de healingscapaciteit. In dit onderzoek, dat is uitgevoerd door InfraQuest in samenwerking met BAMwegen en begeleid door VBW-asfalt, wordt gekeken of de in Nederland gebruikelijke vermoeiingsproef door het toepassen van rustperioden ook gebruikt kan worden om de healingscapaciteit van een mengsel vast te stellen. De combinatie met vermoeiing is van belang omdat zowel vermoeiingsweerstand als healing een rol spelen in het wegontwerp en beide parameters daarom bij voorkeur onder vergelijkbare omstandigheden bepaald kunnen worden. Om dit te bepalen wordt gekeken naar twee mengsels die alleen in de penetratie van hun bitumen (10/20 en 70/100) verschillen. In eerste instantie wordt gebruik gemaakt van modellen om het gedrag te beschrijven, maar dit blijkt niet goed reproduceerbaar te zijn. Een directe benadering op grond van de meetdata lijkt beter te werken, maar de verschillen tussen beide mengsels zijn veel kleiner dan verwacht. Op het moment lopen proeven om te bepalen of dit een proefeffect of een materiaal-effect is.@en

Most design methods for pavements use a factor explaining the difference between pavement life predictions from design models and performance in the road [1]. Part of this correction factor is healing, the natural capacity of asphalt concrete to recover in rest periods, which generally are not present in laboratory fatigue tests in order to limit the test time. In the design method used for Dutch highways [2] a shift factor of 4 is traditionally used. This factor is based on in-practice behaviour of pavements with mixes using straight run bitumen of limited softness (mostly 40/60 and 70/100 pen bitumen). Currently many developments regarding polymer and chemical modification and the use of hard binders raise questions about the value of the shift factor for these mixtures as well as questions about how much of this factor is actually related to the healing potential of the mixes. In the project described in this paper it is investigated whether the four point bending test used to assess the fatigue resistance in the European standard can be used in a discontinuous way to determine the healing capacity of a mix. In order to do this, a set of continuous and discontinuous tests was performed on two mixes that deviate only in the softness of their binder, 70/100 or 10/20. Although the approach appears promising in its simplicity and the consistency of the results, finding the correct interpretation remains difficult and may require linking the pragmatic with more fundamental understanding of the mechanism behind healing.@en