De dissertatie van Petrus van Galen van zijn promotieonderzoek aan de Universiteit Utrecht uit 1830 is een vergeten vondst in de geschiedenis van het zwaartekracht onderzoek naar de aarde. In de vertaling van het Latijn naar het Nederlands geeft deze dissertatie ons een inzicht i
...
De dissertatie van Petrus van Galen van zijn promotieonderzoek aan de Universiteit Utrecht uit 1830 is een vergeten vondst in de geschiedenis van het zwaartekracht onderzoek naar de aarde. In de vertaling van het Latijn naar het Nederlands geeft deze dissertatie ons een inzicht in de wetenschappelijke ontdekkingen rond de tijd van zijn publicatie. Petrus van Galen geeft in zijn dissertatie een volledig beeld van alle slingermetingen die gedaan waren met betrekking tot het bepalen van de vorm van de aarde. Deze unieke metingen werden gedaan door verschillende ontdekkingsreizigers en wetenschappers, van Noord-Rusland tot in de Vuurland-archipel in het verre zuiden van Zuid-Amerika, allemaal om zo een beter beeld te krijgen van de afplatting van onze planeet. In zijn tweede hoofdstuk presenteert Van Galen in een wiskundige uiteenzetting hoe een slingermeting gecorrigeerd moet worden om zo nauwkeurig mogelijk de zwaartekracht te kunnen bepalen, hierbij verder bouwend aan de theorie van Christiaan Huygens. Hierbij selecteert hij ook de apparatuur en experimenten die precies genoeg zijn voor de bepaling van de vorm. In zijn laatste hoofdstuk werkt hij de wiskundige theorie uit hoe de vorm van de aarde bepaald kan worden door de verschillende zwaartekrachtmetingen. Hij gebruikt daarbij de net bedachte kleinste kwadratenmethode, om zo tot een waarde voor de afplatting te komen van 1/286.23. Deze waarde ligt dicht bij de huidige berekende waarde, een bijzondere prestatie zo'n tweehonderd jaar geleden. Dit boek presenteert zo een nieuw puzzelstukje in de fascinerende geschiedenis van de Nederlandse wetenschap. @en
