Op 16 januari 2018 schreven Roger van Boxtel, president-directeur van de NS, acht wethouders Verkeer van Almere, Amsterdam, Delft, Den Haag, Leiden, Rotterdam, Utrecht en Zoetermeer (waarom ontbreken Haarlem, Dordrecht, Zaanstad en Amersfoort?), en vier OV-vervoersdirecteuren een ingezonden stuk in NRC Handelsblad onder de kop ‘Investeer nu in lightrail om verkeersinfarct te voorkomen’. Het was niet voor het eerst dat werd gepleit voor lightrail-verbindingen in de Randstad. Het nieuwe is dat nu niet zozeer wordt gepleit voor de realisatie van afzonderlijke verbindingen, zoals destijds de omstreden Rijn-Gouwelijn, maar meer voor een stedelijke georiënteerd lightrail-systeem dat stadskernen in de Randstad met elkaar verbindt.@en

Op 16 januari 2018 schreven Roger van Boxtel, president-directeur van de NS, acht wethouders Verkeer van Almere, Amsterdam, Delft, Den Haag, Leiden, Rotterdam, Utrecht en Zoetermeer (waarom ontbreken Haarlem, Dordrecht, Zaanstad en Amersfoort?), en vier OV-vervoersdirecteuren een ingezonden stuk in NRC Handelsblad onder de kop ‘Investeer nu in lightrail om verkeersinfarct te voorkomen’. Het was niet voor het eerst dat werd gepleit voor lightrail-verbindingen in de Randstad. Het nieuwe is dat nu niet zozeer wordt gepleit voor de realisatie van afzonderlijke verbindingen, zoals destijds de omstreden Rijn-Gouwelijn, maar meer voor een stedelijke georiënteerd lightrail-systeem dat stadskernen in de Randstad met elkaar verbindt.@en

Eind 2016 presenteerde de interdepartementale werkgroep Sociale Huur beleidsopties om de kosten van de huurtoeslag terug te dringen. Met name de opties voor de lange termijn kennen echter zwaarwegende nadelen. Gelukkig is er een alternatief.@en

Architectuur Lokaal vroeg aan Yorick Meefout, ontwikkelingsmanager bij Stadgenoot, wat volgens hem een groot dilemma is in de woningbouw en dit voor te leggen aan Hugo Priemus, emeritus hoogleraar Volkshuisvesting aan de TU Delft. Zijn vraag aan Priemus luidde als volgt: ‘Er is spanning, omdat de opgaven voor bijvoorbeeld verduurzamen of verdichten op maatschappelijk vlak voordeel opleveren, maar op individueel vlak flink ingrijpend kunnen zijn. Het gevolg is dat dergelijke grote opgaves meer tijd, meer geld en misschien wel meer spanning opleveren dan gewenst is. Veel wordt per gemeente/corporatie of project opnieuw bedacht. Wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn?’ Priemus geeft Meefout zijn reactie op deze vraag.@en

De lakmoesproef voor woningcorporaties de komende decennia is het realiseren van de energietransitie in de corporatiewoningen, waaronder het aardgasvrij maken van ten minste 95 procent daarvan voor 2050. Bij de aanpak van deze forse transitie kunnen corporaties voortbouwen op succesvol beleid uit het verleden, betoogt Hugo Priemus. Lessen uit de stadsvernieuwing en stedelijke vernieuwing van de emeritus hoogleraar Volkshuisvesting van de TU Delft.@en

The infrastructure we ride on. Decision making in transportation investment, by Joseph Berechman, Palgrave Macmillan, Springer International Publishing AG, Cham (Switzerland), 2018, 194 pp., $129 (hardback), ISBN 978-3-319-74605-0@en

Column
Terwijl in Den Haag de formatiebesprekingen voortduren, overpeinzen volkshuisvestingsmensen in het land hoe en in hoeverre we moeten voortbouwen op het woonbeleid van Blok en Plasterk. Blok laat een herziening van de Woningwet na, waarin de positie van woningcorporaties opnieuw is geregeld. De verhuurderheffing blijft: thans 1,7 miljard euro op jaarbasis. Dat heeft vooral in de periode 2013-2015 geleid tot spectaculaire huurstijgingen, toenemende betaalbaarheidsproblemen en de rem op investeringen in nieuwbouw en voorraad.@en

Column
November 2015 verscheen het rapport ‘De prijs van betaalbaarheid’ met de bevindingen van het IBO-onderzoek over de huurtoeslag en de sociale huursector. De conclusie ligt voor de hand dat het nieuwe kabinet de huurtoeslag grondig zal hervormen. Dit zal vermoedelijk grote gevolgen hebben voor de (on)betaalbaarheid van de sociale huursector. De huurtoeslag zal zich naar verwachting beperken tot een deel van de sociale huurwoningvoorraad.@en

Opinie Het woonbeleid van het kabinet-Rutte II is weliswaar grotendeels volgens de lijnen van het Woonakkoord (2013) uitgevoerd, maar een aantal hardnekkige problemen teistert de woningmarkt in 2017. Dat kan en moet anders.@en

Column
In het vorige nummer van CorporatieGids Magazine meldt minister Blok dat hij fan van de woningcorporaties is. Dat was een mededeling met een behoorlijke nieuwswaarde. Tijdens zijn bewind is de omvang van de corporatiesector gedaald van 2,4 miljoen naar 2,0 miljoen woningen. Het beleid van Blok stimuleerde de verkoop van corporatiewoningen aan bewoners en beleggers, de liberalisatie van gereguleerde huurwoningen tot woningen met een vrije huur en de scherpe reductie van nieuwbouwinvesteringen. Grootste boosdoener is de verhuurderheffing. Minister Blok stelt zich niet verantwoordelijk voor zoiets als een nationale woningbehoefteraming of een nationale woningbouwprogrammering die zou leiden tot een verlaging van het woningtekort.@en

Huurpeil 4 bespreekt de commerciële huursector.@en

Column
Op 10 oktober 2017 verscheen het Regeerakkoord (Vertrouwen in de Toekomst) van VVD, CDA, D66 en ChristenUnie. Twee bladzijden zijn gewijd aan het wonen, met als rubrieken 'Woningbouw', 'Huurmarkt', 'Koopwoningmarkt' en 'Verduurzaming van de gebouwde omgeving'.@en

In 2013 Dutch government introduced the so-called landlord levy (‘verhuurderheffing’), to be paid by owners of housing units with regulated rents. In 2017 this levy reached the annual level of € 1.7 billion. In 2016 the landlord levy scheme was evaluated by the Ministry of Housing itself and by COELO, an independent research institute. The Ministry of Housing stated that there are enough reasons to continue the landlord levy beyond 2016. The COELO-researchers concluded that the impacts of the landlord levy are negative: the affordability for low-income households is at stake and the investments in new social housing decreased dramatically. We evaluate the evaluations and present the impacts on rents, the housing investments, the sale of social rented dwellings, and the management costs of housing associations, but in particular on the level playing field between social housing (mainly with regulated rents) and commercial housing (mainly with free rents). We argue that the landlord levy is a killer of tenure neutrality in the Dutch rented sector. It transforms the more or less unitary structure of the rental market into a dual structure. We finish our analysis with conclusions and recommendations, related to the current unequal level playing field in Dutch housing.@en

In 2006, responsibility for implementing the Dutch housing allowance system was transferred from the Ministry of Housing to the Tax Authority. It has since been renamed, and is now known as the ‘rent rebate system’. A number of dilemmas have become evident since the 2006 changes. Attention has shifted to how to implement the system effectively: how to limit the overconsumption of housing services, how to avoid moral hazard, how to reduce outright fraud, how to reduce the poverty trap, and how to prevent the escalation of public spending. These new dilemmas have led to the central research question in this article: how to redesign a system of rent rebates? The discussion of these dilemmas points to further changes. Proposals for a redesign of the rent rebate system in the Netherlands are presented. These proposals could also be relevant for other countries.@en

Between 1950 and 1990, housing was the driving force behind the spatial growth of the Randstad. Growth poles (1970s) and later VINEX locations (1990–2010) were the main components of growth management. Transport infrastructure has developed greatly since the 1920s. Since 1990, infrastructure development has increasingly become the structuring force for the spatial dynamics of the Randstad. Schiphol was seen as the mainport for airlines, and Rotterdam-Europoort as the mainport for shipping lines and container transport. The landside infrastructural connections for Schiphol and Europoort had a big impact on the growth in the capacity of continental roads and rail lines. ICT- and energy infrastructure are now developing quickly. Recently, Amsterdam Internet Exchange became the largest ICT node in Europe. Finally, the Delta programme was introduced, strengthening the coastal areas and leaving more room for the rivers. For the future, a combination of housing, infrastructure and water for spatial developments will determine the spatial structure of the Randstad further. A compartmentalized plan of the Randstad between the main dikes is presented, which will increase the resilience of functions of the Randstad in the future when the North Sea level is expected to rise substantially. The analysis presented could be relevant for many urban deltas worldwide.

@en

Rapport geschreven in opdracht van Woongaard, samenwerkingsverband van woningcorporaties, TU Delft (OTB), Delft/Leiden.@en