Dit afstudeeronderzoek gaat over de implementatie van sociale duurzaamheid in de huidige woonomgeving. Het toont een integrale toolbox als designstrategie met basis beginselen voor architecten. Hoe een aantal dringende zaken als individualisering, de toename van het aantal huishoudens, de bestaande woonconditie in voormalige arbeiderswijken, en duurzame en klimaatadaptieve transformatie kunnen worden aangepakt op een sociaal duurzame manier. Als context is gefocust op de transformatieopgave van de verouderde arbeidersbuurten rond de stedelijke centra, echter kan de theorie in vrijwel elke stedelijke context worden toegepast in Nederland. De onderzoeksvraag die leidend is voor het maken van de strategie: Hoe kunnen de ruimtelijke en architectonische waarden van de bestaande woonomgeving sociaal duurzaam worden versterkt? Het onderzoek gaat in op de gebieden van sociale duurzaamheid en haar ruimtelijke en architectonische middelen door middel van een literatuuronderzoek, precedentenanalyse en een buurtschets van de huidige stand van zaken in de naoorlogse arbeiderswijk de Prinsessenbuurt in Leiden. Centraal in dit onderzoek staat het waardebegrip. Mensen kennen waarde toe aan de functies en beleving van de ruimte. Als strategie voor de sociaal duurzame versterking van de ruimtelijke en architectonische waarden van de bestaande woonomgeving is het van belang om technische innovatie en ondernemerschap met een maatschappelijke missie in te zetten als verbindend element, een drager van collectieve waarden, voor sociale cohesie en te ontwerpen vanuit de gebruiker. In het proces dragen vier verschillend gefaseerde oplossingen bij aan het versterken van de waarden van de sociale duurzaamheid.