None
More Info
expand_more
Abstract
Na de brand die het Bouwkundegebouw van de TU Delft in 2008 volledig verwoestte, kreeg een projectteam van specialisten, ontwerpers en managers de taak om meer dan 3000 studenten en meer dan 800 personeelsleden opnieuw te huisvesten. Binnen tien dagen werd besloten een nieuwe - tijdelijke - thuisbasis (genaamd “BK City”) te creëren in een leegstaand monumentaal pand: het voormalige hoofdgebouw van de TU Delft dat net was verkocht en op het punt stond om te worden getransformeerd tot appartementen. De crisis werd aangegrepen om diverse innovatieve concepten te testen en te experimenteren met nieuwe manieren van werken. BK City werd een ‘living lab’: de ultieme casestudy voor onderzoek. Dit essay is gebaseerd op een hoofdstuk dat Alexandra den Heijer, die het programmateam van BK-City leidde, in 2017 heeft geschreven voor een boek over campusontwikkeling (zie achtergrondinformatie). Het beschrijft tien lessen van BK City voor de campus van de toekomst. De basis voor deze evaluatie zijn de gebruikservaringen, campusonderzoek en het oorspronkelijke programma van eisen voor BK-City uit 2008*.