‘Voltooid leven’ is de emic term voor juridisch gefaciliteerde hulp bij zelfgekozen levensbeëindiging door ouderen zonder formele medische aanleiding. Het ‘voltooid leven’-discours betreft een breed maatschappelijk debat waarbinnen politieke partij D66 het begrip inzet als onderlegger voor een concept wetsvoorstel, en een toenemend deel van de Nederlandse bevolking zich uitspreekt voor verruiming van de mogelijkheden voor zelfgekozen juridisch gefaciliteerde ‘levenseindebegeleiding’. Dit artikel wil de vraag beantwoorden welke concepten van leven publiek worden gemaakt middels de controverses rondom ‘voltooid leven’. Hiervoor zijn meer dan negentig tekstuele bronnen vanaf de publicatiedatum van Drion’s (1991) opiniestuk 'Het zelfgewilde einde van oudere mensen' geanalyseerd, welke in dit artikel wordt beschouwd als startpunt van het ‘voltooid leven’-discours. Drie begrippen vallen op binnen de structurering en institutionalisering van dit discours: zelfbeschikking, regulering en moderniteit. De relaties binnen het ‘voltooid leven’-discours tussen sprekers en deze drie begrippen is geduid gebruikmakend van Taylor’s (2004) concept social imaginaries – collectief gedragen voorstellingen van het sociale bestaan – en Hajer’s (1995) concept story-lines: verhaallijnen aangaande de sociale realiteit die het idee van een gedeeld begrip mogelijk maken voor een diverse groep actoren.