Waterstof voor gebouwverwarming en het klimaatakkoord

Abstract

De belangstelling voor waterstof als energiedrager voor de gebouwde omgeving
ontwikkelt zich snel. Veel indicatoren wijzen inmiddels in de richting dat waterstof een significante bijdrage gaat leveren in de verduurzamingsopgave, ook voor ruimteverwarming. Essentieel is de beschikbaarheid van een grootschalige infrastructuur voor waterstoftoelevering. De voorzichtige positiekeuze in het Nederlandse klimaatakkoord ten aanzien van waterstofbeschikbaarheid in 2030 is achterhaald met de Gasunieplannen voor een Nederlandse waterstofbackbone. De plannen richten zich weliswaar in eerste instantie op de waterstofvoorziening van de industrie, maar een inschatting laat zien dat ook belevering van honderdduizenden woningen in 2030 via deze waterstofbackbone mogelijk is. Gericht beleid om waterstof te integreren in de verduurzamingsrichtlijnen voor 2030 zou niet alleen het risico op de haalbaarheid van de CO2-emissiereductiedoelstellingen voor de gebouwde omgeving verlagen, maar legt ook een fundament voor de vergaande maatregelen die na 2030 nog nodig zijn. Een realistisch en haalbare doelstelling
voor 2030 is om 500.000 woningen te verwarmen op waterstof middels een
waterstof CV-ketel of op een combinatie van waterstof en elektriciteit middels een hybride warmtepomp-waterstof CV-ketel.