De beleidsparadox van het langer zelfstandig thuis wonen van ouderen

Abstract

Aan het begin van de 21 eeuw kwam de overheid tot de conclusie dat door onaanvaardbare en ontoelaatbare hoge zorgkosten de overheid genoodzaakt was om in 2006 de nieuwe zorgverzekeringswet in te voeren. Een geprivatiseerd Nederlandse zorgsysteem werd het nieuwe uitgangspunt. De overheid was van mening dat door het privatiseren van de zorg, de marktwerking die zou ontstaan uiteindelijk de zorg in Nederland kwalitatief beter en goedkoper zou worden, mede door een zwaarder accent te leggen op de participatiemaatschappij. Een vaak aangehaald voorbeeld van de participatiemaatschappij is de sociale wijkgezondheidshub zoals die in het Verenigd Koninkrijk. Het gaat hier om het voorbeeld van het Bromely by Bow Centre in Londen. Het Bromely by Bow Centre is een ‘Community Health Centre’ en is ontwikkeld voor en door de bewoners uit de omliggende wijken. In het centrum is een samenwerkingsverband tussen zorgprofessionals en vrijwilligers waardoor er zowel een regulier eerstelijnszorg aanbod aanwezig is als sociale (zorg) activiteiten. Het kern idee van het centrum is dat er hierdoor geen scheidslijn tussen formele en informele zorg en welzijn ontstaan. Hierdoor is de zorg laagdrempelig en de druk van goede zorg ligt niet alleen maar bij de huisarts. Alle diensten in het centrum zijn onderdeel van het aanbod van de huisarts.