Waterwerf

Abstract

Kan je architectuur vermenselijken door een gevoel tot ontwerpopgave te maken? Dit is de vraag waarmee ik mijn afstudeerproject startte. Thuis is een begrip dat veel wordt gebruikt en wat sterk gekoppeld is aan de architectonische typologie huis. Zijn deze echter onlosmakelijk met elkaar verbonden en wanneer voel je je thuis? Door middel van film ben ik thuis vanuit een menselijk perspectief gaan onderzoeken. ‘Mijn Afrikaanderwijk’ is de eerste onderzoeksfilm en bevraagt de verhouding van mens en buurt als deze dreigt te veranderen door gentrificatie. De tweede en derde onderzoeksfilm, samengevoegd in de film ’t huis’, analyseren of het begrip hiervan veranderd als je daadwerkelijk je huis hebt moeten verlaten aan de hand van de ervaringen van mensen met een migratieachtergrond. Uit het onderzoek bleek dat de thema’s toe-eigening, ontmoeting en belichaming sterk verbonden zijn met het thuisgevoel. Deze begrippen zijn zo generiek en de individuele invulling hiervan zo specifiek dat ze niet op de volledige groep van mensen met een migratieachtergrond van toepassing zijn of dat ik mijzelf en mijn omgeving in Amsterdam ook kon herkennen in hun zoektocht naar thuis als je huis dit niet is. Met mijn afstudeerproject wil ik het belang van permanente plekken in de stad benadrukken die onafhankelijk van inkomen, weer of tijd toegankelijk zijn. In de laatste film komen daarom de mensen met een migratieachtergrond samen met mensen in mijn directe omgeving in het gebruik van een specifiek ontwerp voor een ankerpunt in Amsterdam. Een ankerpunt is een intieme publieke buitenruimte met binnenruimte die georiënteerd is op de elementen. Door verloederde en vrijkomende kavels als zodanig te transformeren, kan een netwerk van ankerpunten in de stad worden gecreëerd.